سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر
اصول کشف و تشخیص حریق در سیستم های آدرس پذیر مشابه سیستم های متعارف است ؛ به جزء اینکه در این گونه سیستم ها ، هر یک از آشکارسازهای اتوماتیک و یا شستی ها دارای آدرس منحصربه فردی هستند که از طریق آن تابلو کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک ازآنها است . مدار رکشف در این گونه سیستم ها نه به صورت شاخه ای ، بلکه به صورت حلقوی است ، که از تابلوکنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم می شود و کلیه تجهیزات آشکار سازی به صورت موازی در همین مدار حلقوی جای می گیرند .
سیستم های اعلام حریق متعارف
سامانه متعارف از قدیمی‌ترین انواع سیستم‌های اعلام حریق است که علی‌رغم تغییرات کیفی اندک، هم چنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این سیستم چندین حسگر(Detector) و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش می‌دهند در قالب یک مدار به هم پیوسته، به تابلوی کنترل مرکزی متصل می‌شوند؛ بنابراین هر مدار نمایندهٔ یک منطقه‌است. در این سامانه‌ها تشخیص تغییر وضعیت یک منطقه به حالت آلارم یا خطا بر اساس تغییر مقاومت الکتریکی مدار مربوط به آن منطقه صورت می پذیرد. بدین صورت که هر کدام از سنسورها که به حالت آلارم یا خطا رفت مقاومت الکتریکی جدیدی در مدار خود ایجاد می‌کند. در ساختمان‌های عمومی اعلام ناشی از حریقی کوچک ممکن است موجب هراس تعداد زیادی یا اخلال در روند معمولی فعالیت‌ها گردد از این رو در این اماکن استفاده از پیش پیام سیستم‌های دو مرحله‌ای مناسب تر است.